Vrouwen voelen zich vaker een last, houden vaker dingen achter en verbreken soms zelfs (tijdelijk) contact met naasten tijdens ziekte of intensief medisch traject.
Een ingrijpende diagnose of intensief medisch traject zet levens volledig op z’n kop. Juist in die periode is contact met en steun van naasten van onschatbare waarde. Toch blijkt uit onderzoek onder 636 (ex-)patiënten, uitgevoerd door PanelWizard in opdracht van Stamps, dat bijna de helft van de vrouwen die te maken krijgen met een ziekte of ander intensief medisch traject moeite heeft om openlijk over ziekte te praten met hun omgeving. Dit terwijl 1 op de 3 mannelijke (ex-)patiënten dat zo ervaart.
Beschermen door te verzwijgen
Voor veel vrouwen is zwijgen een manier om dierbaren te beschermen. Bijna de helft geeft aan bewust informatie achter te houden voor partner, kinderen of vrienden. Bij mannen gaat het om een derde. Ook beperken vrouwen vaker het contact met bepaalde naasten tijdens hun ziekteperiode. Ze willen hun naasten niet belasten met hun pijn en/of angsten, terwijl ze tegelijkertijd juist behoefte hebben aan steun. Zo geven 2 op de 3 vrouwen aan zich soms een last te voelen voor hun omgeving zodra zij vertellen hoe het werkelijk gaat. Ook hier geldt een duidelijk verschil ten opzichte van mannen, waarbij 2 op de 5 dit zo voelen. Vooral jongeren tot en met 39 jaar en ouders met jonge kinderen herkennen dit gevoel sterk.
Bang om het verkeerde te zeggen
Het onderzoek laat ook zien dat vooral jongeren tot en met 39 jaar het moeilijk vinden om open te praten over hun ziekte. Zij houden vaker zaken achter en ervaren sterker het gevoel een last te zijn voor hun naasten. Naarmate de leeftijd toeneemt, neemt deze terughoudendheid af en voelen
(ex-)patiënten zich vrijer om eerlijk te spreken over angsten of pijn.
Communicatie stokt vaker in jonge gezinnen
Ook de gezinssituatie is van invloed. Zieke ouders met jonge kinderen tot en met 12 jaar vinden het extra moeilijk om open te zijn. Zo voelen patiënten met kinderen tot en met 17 jaar zich vaker een last voor hun naasten. Ook naasten van een zieke met jonge kinderen, trekken zich vaker terug of voelen zich onzeker in het contact. Het zorgen voor een gezin maakt de onderlinge communicatie complexer.
Taboe in het oosten
De regionale verschillen zijn opvallend. In het oosten van Nederland ervaart bijna de helft van de patiënten moeite om open te zijn, en houdt zelfs de helft bewust zaken achter om de omgeving te ontzien. Ook voor naasten in het oosten is de drempel hoog: bijna de helft is bang om het verkeerde te zeggen, en bijna 3 op de 5 voelen zich weleens onzeker over hoe zij met hun zieke dierbare moeten praten. Daarmee wijkt het oosten sterk af van andere regio’s.
Dit onderzoek konden we laten doen, met hulp en ondersteuning van Univé, in het kader van onze deelname aan het Samen voor Impact programma. De uitslag stimuleert ons om volle vaart verder te gaan met het onder de aandacht brengen van Stamps. Openheid in communicatie is zo belangrijk en goed!
